- desydero
- Desydero, desyderas, pen. corr. desyderare. Desirer, Souhaiter, Avoir talent.\Haec longam desyderant orationem. Cic. Requierent long propos.\Nunc me gratiam abs te inire verbis, nihil desydero. Plaut. Il ne m'en chault.\Vt nemo aut Tribuni, aut Centurionis imperium desyderar et Caes. Tellement qu'il n'y avoit celuy qui eust besoing de l'enhortement de son capitaine, tant estoyent prests d'eulx mesmes à bien faire.\Non magnopere desyderare aliquid. Cic. Ne s'en soulcier pas beaucoup.\Desyderare aliquem. Terent. Convoiter, Desirer.\Curia vires meas non desyderat. Cic. Ne regrette point ma force, Elle n'en est de rien moins aidee par moy, pourtant si je suis vieil et ancien.\Nunquam istam sententiam desyderaui. Cic. Jamais n'en ay eu default.\Quae ipsi non tribuunt amicis, haec ab his desyderant. Cic. Requierent d'eulx.\Sed ea quae desyderatur a magno philosopho grauitas, in eo non fuit. Cic. Qui est requise en un philosophe.\Vt ego tuum dolorem amoremque desydero. Cic. Je trouve faulte d'amour en toy.\Sextilem totum desyderor. Horat. Je suis absent tout le mois d'Aoust.
Dictionarium latinogallicum. 1552.